Τα παιδιά βλέπουν μια εικόνα: < ένα πουλάκι στο κλουβί και με την αξιοποίηση της ρουτίνας σκέψης< Βλέπω- σκέφτομαι- αναρωτιέμαι> δημιουργούν μια ιστορία με αρχή- μέση- τέλος.
Η νηπιαγωγός τα ρωτά:
- τι βλέπουν και εκείνα περιγράφουν τι βλέπουν στην εικόνα.
- Τι σκέφτεται το πουλάκι. Άλλα παιδιά λένε ότι ΄ θέλει να φύγει από το κλουβάκι και να πετάξει και άλλα ότι του αρέσει πολύ το σπιτάκι του γιατί έχει φαγητό και νερό.
- Αναρωτιέστε άραγε πως νιώθει ; Tα παιδιά λένε χαρά γιατί έχει σπίτι και δεν είναι στο δρόμο, ενώ άλλα λύπη που είναι μόνο του και φυλακισμένο
- Με τη συζήτηση που ακολουθεί τα παιδιά καταλαβαίνουν ότι το πουλάκι θα είναι ευτυχισμένο αν πετά ελεύθερο στον ουρανό μαζί με τους φίλους του, όσο για τροφή θα τρώει έντομα και θα του ρίχνουν και εκείνα ψιχουλάκια.
Στη συνέχεια σκέφτονται πως θα ελευθερωθεί το πουλάκι. Οι ιδέες είναι πολλές συμφωνούν όμως ότι θα πάρει ένα άλλο πουλάκι που είναι φίλος του ένα κλειδί και θα το ελευθερώσει και θα πετάξει χαρούμενο στον αυρανό.
Δραματοποιούν την ιστορία τους
Η νηπιαγωγός εκτυπώνει εικόνες σχετικές με την ιστορία όπως την είπαν τα παιδιά. Τα παιδιά τις βάζουν στη σειρά και την αναδιηγούνται.
Τα παιδιά διηγούνται……
Η νηπιαγωγός ή και τα ίδια τα παιδιά αλλάζουν τη σειρά της ιστορίας και ένα παδί πρέπει να βάλει τις εικόνες πάλι στη σωστή σειρά
Κολλούν σε χαρτί τις εικόνες με τη σωστή εξελικτική σειρά της ιστορίας τους. Αποφασίζουν για τίτλο της ιστορίας : < Το χαρούμενο πουλάκι >.